[Issue 37] Απόδραση στο νησί των Λοκρών 🚢
Καλησπέρα, καλησπέρα.
Όχι η στήλη δεν έπαθε εαρινή νοσταλγία, ούτε πρόκειται για κάποιο ξεχασμένο post. Ακόμα και αν μπήκαμε επισήμως στο φθινόπωρο, αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τα Σαββατοκύριακα και τα επερχόμενα τριήμερα για να κάνουμε μικρές αποδράσεις, για χαλάρωση και ωραίο φαγητό. Άλλωστε, υπάρχουν πολλοί κοντινοί προορισμοί που ενδείκνυνται για αυτό το σκοπό. Ένας τέτοιος, είναι και η Tζια ή Κέα -μόλις μια ώρα από την Αττική, από το λιμάνι του Λαυρίου -, στην οποία μας ξεναγεί ο φίλος και foodie Νίκος Λεβαντής (@niklevantis) - που η στήλη πιστεύει ότι τον θυμάστε από την περιπλάνηση στα καλύτερα παγωτατζίδικα και τζελατερίες της Αθήνας
Οι πρώτες μνήμες από το νησί, η αρχή
Μπιφτέκια και απλά βρασμένες τοπικές πατάτες μαζί με ολόκληρες ξεφλουδισμένες ντομάτες. Όλα τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτο, με χύμα αλάτι και πιπέρι, κατάλληλα πακεταρισμένα για να φάει μια σειρά από κόσμος κατά τη διάρκεια της παραμονής μας σε μια από τις παραλίες του νησιού. Αυτή είναι η πρώτη «γαστρονονομική» ανάμνηση από τη Τζιά σε μια εποχή, 30 χρονια πριν, που ζήτημα να υπήρχαν πάνω από δύο εστιατόρια, η ψαροταβέρνα Αρίστος στο Βουρκάρι και η κυρα-Κούλα απέναντι από το δημαρχείο στη Χώρα. Having said that, αν και η Τζια δεν ειναι γαστρονομικός προορισμός, έχει σίγουρα εξελιχθεί πολύ με τα χρόνια και έχει αποκτήσει στίγμα που αξίζει να εξερευνηθεί.
Τα Πουλαράκια (Κάτω μεριά, Κέα)
Πρόκειται για ένα καφενείο-μεζεδοπωλείο στην πλατεία της Κάτω Μεριάς, απλό με 5-6 πιάτα. Αλλά τι πιάτα! Γυρνώντας από την εξόρμηση στον αρχαιολογικό χώρο/παραλία της Καρθαίας, το κοκκινιστό Βετούλι από ντόπια γίδα σερβιρισμένο πάνω σε ενα βουνό από τηγανητές πατάτες, σου έρχεται σα βάλσαμο. Ίσως μόνο στη μέση του πουθενά, σε ένα μικρό μαγαζί λίγων τετραγωνικών μπορείς να βρεις ένα τέτοιο γευστικό αριστούργημα. Τα αμπελοφάσουλα, μαζεμένα το ίδιο πρωί (νωρίτερα, στο «πήγαινε» τους είχα δει να τα καθαρίζουν), αλλά και η μανιταρόπιτα συνόδευσαν το κύριο πιάτο επάξια.
Ο Παπαρούνας (Πλατεία Αγ. Ελευθερίου, Ιουλίδα, Κέα)
Η Κέα, αν μη τι άλλο, έχει πολύ καλό κρέας. Τα ζώα τα βλέπεις να βόσκουν ελεύθερα καθώς κινείσαι στο νησί. Η Λόζα είναι ένα αλλαντικό από καθαρό κρέας χοιρινού, αρκετά γνωστό στις Κυκλάδες, αλλά με μικρές αλλαγές ειδικά επεξεργασμένο εδώ με Μαυρούδι (τοπικό κρασί) και Θρούμπι (ένα μπαχαρικό που θυμίζει μια πιο πικάντικη εκδοχή του θυμαριού - σίγουρα κάπου θα βρεις να πάρεις και μαζί!). Αξίζει να το δοκιμάσεις, και το καλύτερο μέρος για να το κάνεις είναι ο Παπαρούνας στη χώρα. Έχει ένα μενού που συνδυάζει παραδοσιακά πιάτα, αλλά και πιο ψαγμένους συνδυασμούς που δείχνουν μια διάθεση αναζήτησης. Το καρπάτσιο Λόζας με σως ακτινίδιου είναι ένα τέτοιο πιάτο. Η πικάντικη καπνιστή Λόζα αναδεικνύεται απίστευτα με τη γλυκιά, αλλά και ξινή επίγευση του ακτινίδιου. Η σαλάτα Ιουλίς πάλι με λόζα, σύκο και γραβιέρα και οι κολοκυθοκεφτέδες με σως γιαουρτιού σε κάνουν απλά να θες να δοκιμάσεις όλο τον κατάλογο, ανοίγοντας την όρεξη για περισσότερες γνήσιες γεύσεις όπως και αυτές.
Πανόραμα Café (Ιουλίδα, Κέα)
Παραμένοντας στη χώρα, στα 150 μέτρα από τον Παπαρούνα, θα βρεθείς στο Πανόραμα. Εδώ θα σταθείς για να απολαύσεις τη μοναδική αμφιθεατρική θέα του, παρέα με ένα κομμάτι λαχταριστό γαλακτομπούρεκο. Γνώμη μου, πως δε χρειάζεται να δεις κάτι άλλο από τον κατάλογο, αυτό αρκεί. Άντε, να το συνοδεύσεις με έναν ελληνικό καφέ. Είναι άλλωστε το παλαιότερο και πιο κλασικό ζαχαροπλαστείο της χώρας και του αρμόζει αντίστοιχη αντιμετώπιση.
Το Τυρακείον (Πιάτσα Ιουλίδας, Κέα)
Το ξινό και η κοπανιστή είναι δύο προϊόντα από τυρί που επίσης συνθέτουν τη γευστική ιδιαιτερότητα του νησιού. Στο Τυράκειον, μέσα στη στοά της πιάτσας, θα τα βρεις μαζί με πολλά άλλα τυριά και γαλακτοκομικά προϊόντα, σε μια προσπάθεια σύγχρονης εμπορικής προώθησης που γίνεται από ντόπιους παραγωγούς. Το Τυράκειον όμως, είναι και ο κορυφαίος προορισμός για παγωτό, με ευφάνταστες γεύσεις, όπως φραγκόσυκο, αρμπαρόριζα, κανταΐφι, ρυζόγαλο και άλλες πιο κλασικές. Δε πρέπει να φύγεις χωρίς να έχεις δοκιμάσει και το παγωτό Πτι-Μπερ, δε θα πω περισσότερα γι’ αυτό. Καμιά φορά, η φαντασία είναι από μόνη της αρκετή!
Κύλιξ (Ιουλίδα, Κέα)
Πριν αποχωρήσει η αφήγηση από τη Χώρα, στις σύγχρονες και πιο μοντέρνες προσπάθειες του νησιού, εντάσσεται το εστιατόριο Κύλιξ. Το Λαβράκι του που συνοδεύεται από ζεστή σαλάτα Νισουάζ, με χόρτα και σάλτσα βουτύρου με Μαυρούδι, είναι ένα πιάτο-ορόσημο, στο οποίο στέκεσαι με προσοχή. Μεταξύ άλλων, αξίζουν και τα μπρουσκέτα του με φέτα, θυμάρι και τρούφα ή με λευκό ταραμά, μαϊντανό και κρεμμύδι. Αυθεντικές γεύσεις, αλλά με μια διαφορετική, πιο επίκαιρη προσέγγιση που δε χάνει το σεβασμό της στην παράδοση και τη γευστική σου μνήμη.
Αρίστος (Βουρκάρι, Κέα)
Στο Βουρκάρι, ηγετική θέση έχει ο Αρίστος, ο οποίος χρόνια τώρα εξυπηρετεί τα ιστιοπλοϊκά που έρχονται εκεί μπροστά στη μαρίνα. Σε αυτόν θα βρεις αναμενόμενα φρέσκο ψάρι για να διαλέξεις, σε ένα μενού κλασικής ψαροταβέρνας, η οποία όμως εξυπηρετεί και γούστα που προτιμούν το κρέας. Αξίζει να προσέξεις τα πιάτα ημέρας, που προκύπτουν ανάλογα την ψαριά. Αγαπημένο μου πιάτο είναι οι κοκκινιστές σουπιές με χόρτα, αλλά και το κατάμαυρο ριζότο από μελάνι σουπιάς με μύδια και χταπόδι. Αν αυτά δεν είναι αρκετά, από το ψήσιμο της τηγανητής πατάτας μπορεί να βεβαιωθεί κανείς για την «Άριστη» ποιότητα της μαγειρικής του.
ACQUA (Βουρκάρι, Κέα)
Έχοντας εξοκείλει λίγο από τις τοπικές γεύσεις, δε μπορεί να περάσει απαρατήρητη η λεπτή ζύμη πίτσας του Acqua στο Βουρκάρι. Αυτό το «islanders inn» έχει μια κλήση προς την Ιταλική κουζίνα και κάνει εξαιρετική πίτσα, για τους λάτρεις του είδους. Και αν το «take away» είναι μια πρακτική που δε συνάδει τόσο με τον τρόπο ζωής σε ένα νησί, η εμπειρία αποκτά γερή δόση «Τζιάς» αν αποφασίσεις να φας σε ένα σημείο με ωραία θέα, όπως ο λόφος με το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, ή αν είσαι πιο τολμηρός περπατώντας μέχρι το φάρο του Αγίου Νικολάου. Πάντως, από τον κατάλογο λείπει η επιλογή πιο τοπικών γεύσεων. Τόσα τυριά, τόσα αλλαντικά -είτε απλώς λίγο Θρούμπι-, θα μπορούσαν να κάνουν σημαντική διαφορά.
→ Αν o “δρόμος” σας σας βγαλει προς την Κέα και φάτε σε κάποιο από τα μέρη που δοκίμασε η στήλη, 99% θα βγάλετε φωτογραφία αυτό που τρώτε (στο 2021 ζούμε). Αν το βγάλετε, θα το βάλετε στο Instagram. Τέλεια, κάντε τη στήλη tag στο @kalavros (στο Instagram, το Twitter ή όποιο άλλο μέσο) και θα σας κάνω re-post. Deal.
Καλή απόδραση και καλή όρεξη!
Υ.Γ Όπως κάθε φορά, όλα τα μέρη που προτείνονται σε αυτό το issue, αλλά και όλα τα προηγούμενα, υπάρχουν και σε αυτό εδώ το Google Maps, για τη δική σας ευκολία. Αν σας αρέσει αυτό το newsletter, κάντε αυτό που θα κάνατε και με ένα τέλειο πιάτο φαγητό: Mοιραστείτε το με τους αγαπημένους σας ανθρώπους, πατώντας το “share button” ακριβώς κάτω από το κείμενο.